redakcja
Sklepy obuwnicze nieustannie kuszą promocjami, a półki sklepowe i strony internetowe pełne są najróżniejszych modeli. Czy w tej sytuacji opłaca się jeszcze naprawiać stare buty? Tak! Chociażby po to, żeby mistrzowie w swoim fachu, tacy jak EUGENIUSZ PITALA z ul. Wolskiej na Kozłówce, mogli nadal wykonywać swój zawód. Czytaj więcej
Rozmowa z GRAŻYNĄ FIJAŁKOWSKĄ, autorką publikacji „Witraże w krakowskich obiektach sakralnych”, Radną Miasta Krakowa i Dzielnicy XII Bieżanów-Prokocim.
SYRENY. Lata 60. w Szczecinie były niespokojne. Nie tylko dlatego, że rządziły gangi, ale też ze względu na sytuację międzynarodową, jak kryzys kubański w 1961, gdy świat wstrzymał oddech przed wybuchem wojny atomowej. Chrzestny zrobił nam „nieśmiertelniki”, które, dzięki Bogu, nie trzeba było wykorzystać… Za to ćwiczono alarmy przeciwlotnicze bez uprzedzenia. Chyba to robiono w niedzielę, bo rodzice byli w domu, o tyle przynajmniej strachu było mniej. Mieszkaliśmy na Pogodnie, w blokach wokół szpitala przy Unii Lubelskiej, wybudowanych pod koniec lat 30. dla rodzin żołnierzy Luftwaffe. Syren w okolicy było sporo, jedna taka sterczała jak antena na kamienicy położonej najwyżej. Ona intonowała alarm i go kończyła. W ślad za nią podnosiły się trąby olbrzymich cielsk sąsiednich syren. Przygniatało mnie do ziemi, do dywanu to ich wycie: ogłuszające, wibrujące, przeraźliwe. Dopiero później poznałem, że syreny można słuchać w postawie zasadniczej, ale wcześniej uczono rodzajów alarmów. Czytaj więcej
26 lutego 1784 roku Cesarz Józef II nadał dla Podgórza prawa miejskie. Od tego czasu przez wiele, wiele lat było niezależnym i prężnie rozwijającym się miastem, z oddzielnymi władzami i coraz większą liczbą mieszkańców. Dopiero w 1915 r. zostało na stałe połączone z Krakowem.
Czytaj więcej
To jeden z najmłodszych krakowskich teatrów, ale za to z długą historią i niezwykłym klimatem. Już wchodząc do foyer możemy zobaczyć zdjęcia z ostatnich 15 lat, gdy w zabytkowym budynku z międzywojnia odbywały się spektakle, koncerty, pokazy artystyczne czy seanse filmowe. Od niespełna 8 lat miejsce zmieniło swój profil i nazwę na Teatr Praska 52, a jego dorobek artystyczny to obecnie osiemnaście, a już wkrótce dwadzieścia sztuk. Bogaty i zróżnicowany repertuar ma już swoją wierną widownię. My także zachęcamy do poznania tego miejsca na starych Dębnikach. Czytaj więcej
Pod koniec XIX wieku stały się symbolem Ameryki. Wymyślone ze względów praktycznych jako odzież robocza, sukcesywnie podbijały świat, by w końcu trafić do magazynów mody i być znakiem rozpoznawczym najbardziej elektryzujących gwiazd. Marlon Brando, John Wayne, Marylin Monroe czy w Polce Zbigniew Cybulski właśnie w dżinsach tworzyli swoje kultowe kreacje aktorskie. Czytaj więcej
A JA-KI. – A ja pierwsza zachorowałam na covida. – Mówi się poprawnie SARS-CoV-2 i COVID-19. – A ja pierwsza trafiłam do szpitala, ledwo przeżyłam. – A ja byłam pod respiratorem. – A ja leżałam obok chorego pod respiratorem, który dusił się i rzęził, a z oczu szła mu krew. – A ja się pierwsza zaszczepiłam dawką dla uprzywilejowanych. – A ja byłam na kilku izolacjach. – A ja byłam na izolacjach i kwarantannach. – A ja wzięłam już czwartą dawkę. – A ja tak się pochorowałam od tego szczepienia, że ho. – A ja zrobiłam sobie zdjęcia z odkrytym ramieniem po każdej dawce, aby być przykładną bohaterką, ładnie na zdjęciu wyszłam. – A u nas płacili po 500 zł za zaszczepienie, opłacało się. – A ja zachęcałam niezaszczepionych, wydzwaniałam do nich i poganiałam na forach społecznościowych. – A ja się pokłóciłam z bratem i ojcem, bo są nieodpowiedzialni i zabijają innych. – A u nas zmarli leżą nie pochowani, takie kolejki z trumnami. – A ja mam paszport covidowy, mogę wchodzić gdzie chcę i i jeździć za granicę. – A ja już nic z tego nie rozumiem. – A ja się boję, co będzie po covidzie. – Mówi się poprawnie SARS-CoV-2 i COVID-19. Czytaj więcej