Wybite szyby, puste wnętrze, bałagan na podwórzu i przykry zapach w sieni – tak wygląda obecnie Dom Cechowy przy ul. Cechowej 93. Szukanie jego właściciela prowadzi donikąd.
W 1932 r. społeczność Piasków Wielkich zakupiła działkę i rozpoczęła budowę Domu Cechowego. Motorem napędowym przedsięwzięcia był istniejący od kilku lat Cech Rzeźników i Masarzy w Piaskach Wielkich, który uznał, że trzeba zapewnić godne warunki dla rozwijającego się życia społecznego w najbliższej okolicy. W budynku znalazły się pomieszczenia biurowe dla zarządu Cechu Rzeźników i Masarzy oraz Stowarzyszenia Zawodowego Handlarzy Rogacizny i Nierogacizny w Piaskach Wielkich, urząd pocztowy, restauracja, a nawet sala widowiskowa z garderobą i zapleczem gastronomicznym. Przez wiele lat Dom Cechowy był chlubą lokalnej społeczności.
W czasach PRL-u budynek wielokrotnie zmieniał właściciela, przeżywał swoje wzloty i upadki. Doszło nawet do tego, że część obiektu została sprzedana prywatnemu właścicielowi. Druga część, uchwałą Rady Miasta Krakowa z 21 grudnia 1993 r., została oddana nieodpłatnie w użytkowanie wieczyste (na 99 lat) powstałemu kilka miesięcy wcześniej Stowarzyszeniu Cech Rzeźników i Masarzy. Miejscy radni zobowiązali nowego właściciela do poszanowania praw osób zamieszkujących w budynku oraz do jego wyremontowania.
W 1994 r. Cech podpisał porozumienie o współpracy ze Stowarzyszeniem Miłośników Piasków Wielkich. Zgodnie z nim, Stowarzyszenie mogło korzystać z pomieszczeń Domu Cechowego na potrzeby swojej działalności statutowej. Co pewien czas odbywały się tu spotkania Stowarzyszenia, organizowano zebrania lokalnej społeczności. W drugiej części przez kilka lat działała prywatna piekarnia. Wypiekane w niej paluszki znane były w całym Krakowie, wielu twierdziło, że są nawet lepsze od tych ze Skawiny, z Lajkonikiem.
Z szerokich planów remontowych i różnorodnych pomysłów na wykorzystanie budynku niewiele pozostało – wyremontowano tylko dach i elewację. Dziś w pustych pomieszczeniach goni wiatr wpadający przez wybite szyby. Piekarnia przestała funkcjonować, a mieszkający w budynku lokator nie najlepiej wywiązuje się z obowiązków gospodarza obiektu.
Stowarzyszenie Miłośników Piasków Wielkich nie czuje się władne, by cokolwiek robić, bo to nie ono jest formalnie właścicielem obiektu. Nic nie mogą pomóc społecznicy zrzeszeni w komitecie kanalizacji Piasków Wielkich. Szukanie przedstawicieli Cechu Rzeźników i Masarzy, któremu przekazano obiekt w 1993 r., prowadzi donikąd. Dane rejestrowe nie wskazują aktualnych władz, w księdze wieczystej nieruchomości są jedynie wpisy o zaległościach w opłatach za użytkowanie wieczyste i egzekucji komorniczej z tego tytułu.
Pytanie o władze Cechu w Cechu Rzemiosł Spożywczych przy ul. Westerplatte (zrzeszeni są w nim przedstawiciele kilku profesji, w tym rzeźnicy) oraz w Małopolskiej Izbie Rzemiosła i Przedsiębiorczości nie przynosi żadnych rezultatów – nikt nie zna przedstawicieli Cechu z ul. Cechowej.
Budynek popada w ruinę – na podwórku panuje bałagan, odpadają tynki, przejście przez sień dostarcza przykrych wrażeń zapachowych. O dawnej świetności budynku przypomina jedynie tablica upamiętniająca oddanie Domu Cechowego do użytku w 1934 r.
Może ten artykuł skłoni właścicieli obiektu do „ujawnienia się”, przedstawienia swoich planów. Za kilka miesięcy ulicą Cechową będzie z pewnością wędrowało wielu pielgrzymów udających się z sanktuariów w Łagiewnikach na spotkanie z papieżem Franciszkiem w Brzegach k. Wieliczki. Nie można dopuścić, by Dom Cechowy „straszył” ich swoim wyglądem.
Krzysztof Duliński
Fot. (Kaj)
Dodaj komentarz