Notatka z wystawy
STANISŁAWA SMOLIK-BEMOWA pochodziła z rodziny ziemiańskiej. Urodziła się 5 maja 1888 r w Monasterzyskach na Kresach Wschodnich, jako córka Leonarda Ignacego Smolika i Antoniny Smolik z d. Krieger. Początkowo rodzice zamieszkiwali we Lwowie, lecz ze względu na posiadane przygotowanie do nauczania w szkole, zostali skierowani przez CK Radę Szkolną we Lwowie do podjęcia nauczania Polaków zamieszkałych w Monasterzyskach. Stanisława miała jeszcze trzy siostry: Marię (Karaszkiewicz), Amelię (Borzemską) i Zofię (Grabską). Wszystkie siostry otrzymały należyte wychowanie i nauki, jakie w ten czas były przewidziane dla panienek.
Stanisława Bem, Przy rzeźbie ok. 1953 r. Fot. ze zbiorów rodziny Bemów.
Stanisława posiadała szczególne zamiłowanie i zdolności w kierunkach artystycznych – śpiew i gra na fortepianie oraz rysunek i malarstwo, dlatego w czasie nauki we Lwowie uczestniczyła w zajęciach (kompletach) rysunku i malarstwa oraz gry na fortepianie. Oczywiście, oprócz tego musiała posiąść i inne umiejętności, jak gotowanie, prowadzenie gospodarstwa itp. W okresie, gdy Stanisława i siostry dorastały, przez Monasterzyska i okoliczne miasteczka przewalały się różne nawałnice (bitwy) i kilkakrotnie rodzina musiała porzucać domostwo i uciekać – jednak zawsze powracała.
Ok. 1911-1912 r. do Monasterzysk zawitał inż. Stefan Bem (wł. Böhm) i objął w zarządzanie Fabrykę Tytoniu i uprawy tytoniowe. Tak zaczęła się znajomość mej babci Stanisławy z późniejszym jej mężem Stefanem Bemem, nb. starszym od niej o 20 lat. W 1918 r., po odzyskaniu niepodległości, Stefan Bem został przeniesiony do Warszawy obejmując w zarządzanie Państwową Fabrykę Wyrobów Tytoniowych. W Warszawie rodzina Bemów mieszkała od sierpnia 1925 r. aż do uzyskania przez dziadka państwowej emerytury. W tym też czasie dziadkowie nabyli resztówkę (14 ha) wraz z dworem na Woli Duchackiej w Podgórzu.
Stanisława upodobała sobie zarówno rysunek, jak i malarstwo portretowe, chociaż i malowała także pejzaże. Malowała pastelami, olejami i akwarelami. Czasami wykonywała drzeworyty (ex librisy i nieco większe prace). Babcia – po tragicznej utracie syna Stanisława (mego ojca) 23 grudnia 1945 r. – zajęła się w większym zakresie rzeźbą. Już pośmiertnie zostało wykonane popiersie ojca. Jak mi wspominano – czyniła to we łzach. W pracach rzeźbiarskich przeważały ujęcia portretowe. Do pierwszego wolskiego kościoła wykonała Drogę Krzyżową. Z końcem lat 40. Stanisława Bem uczestniczyła w zajęciach pracowni plastycznej w Wojewódzkim Domu Kultury (w Pałacu Pod Baranami). W 1953 r. brała udział w Wojewódzkiej wystawie prac artystów plastyków-amatorów i w tymże roku uzyskała I nagrodę w Ogólnopolskiej wystawie prac artystów-amatorów w Warszawie. Stanisława Smolik-Bemowa zmarła 7 sierpnia 1962 r. Została pochowana w grobie rodzinnym na cmentarzu na Woli Duchackiej.
Rzeźba przedstawiająca syna, Stanisława Bema, wł. Rodzina Bemów.
Stanisław Bem
Wystawa „Duchackie sny o Krakowie”
odbyła się w marcu w Domu Historii Podgórza.
Oprócz prac pani Bemowej, zaprezentowano
także prace innych wolan: Jerzego Bigaja,
Michała Nalepki i Franciszka Pawlikowskiego
Dodaj komentarz