WIRTUOZ. Objawił się na wiosnę. Radośnie i perliście obwieścił swoją obecność. Od tej pory daje wyjątkowe koncerty na wszystkie instrumenty. Wznosi się wysoko aż do nieba, wraca w dół, meandruje po wszystkich tonacjach, czasem nasłuchuje i aranżuje to, co słyszy. Omija skale i diapazony. Dominuje, bryluje, zachwyca. Zamieniamy się w słuch. A on tam gdzieś siedzi na gałęzi wysoko. Ubrany w czarny frak. Ach, śpiewaj maestro, śpiewaj…
ZAMASKOWANY UŚMIECH. Jak podały japońskie media, w szkołach prowadzone są ćwiczenia uśmiechu wśród uczniów. Po latach noszenia maseczek dzieci nie umieją się uśmiechać. Jak wiadomo, społeczeństwo japońskie jest zdyscyplionowane i karne. Na pewno wszystkie dzieci to zaliczą.
WSTYD ARCHITEKTA. Był kiedyś taki film „Brzuch architekta”, brytyjsko-włoski dramat z 1987 r., w reżyserii Petera Greenawaya, z Brianem Dennehy w roli głównej. Patrząc na dokonania architektów współczesnych, gdzie na pierwszy plan wybijają się koszmarki, które psują ład architektoniczo-urbanistyczny, zadają gwałt miejskiej, często historycznej przestrzeni, można nazwać to „wstydem architekta”. I tak, jak znane są nazwiska historycznych architektów, które znaczą ich dzieła, tak powinniśmy transparentnie sygnować z imienia i nazwiska obecnych autorów. To nie może być anonimowe! Dla jednych będzie to wyróżnienie i pochwała, dla drugich wstyd.
FRONCZEWSKI O GOMBROWICZU. W „Dzienniku Polskim”, z 7 kwietnia 2023 r., opublikowano świetną rozmowę Dariusza Domańskiego z Piotrem Fronczewskim pt. „W tym zawodzie trzeba mieć swój charakter pisma”. Aktor – znany z ról gombrowiczowskich – tak je wyjaśnia: „Forma to pojęcie dominujące w dramatach Gombrowicza. Tu nie idzie – jak w innych sztukach – o znalezienie najwłaściwszej formy na oddanie jakiegoś konfliktu, idei lub osób, ale o odtworzenie wieczystego konfliktu naszego z samą formą. Człowiek jest poddany temu, co tworzy się między ludźmi. Ludzie łączą się w jakieś kształty Bólu, Strachu, Śmieszności lub Tajemnicy, w nieprzewidziane melodie i rytmy, w absurdalne związki i sytuacje, i poddając się im, są stwarzani przez to, co stworzyli. Wszystko dokonuje się przez Formę, tzn. ludzie, łącząc się między sobą, narzucają sobie nawzajem taki czy inny sposób bycia, mówienia, działania… I każdy zniekształca innych, będą zarazem przez nich zniekształcany. Tak pisał Gombrowicz.”
SAKRALIZACJA KONSUMERYZMU. Wcześniej były sklepy, zakłady i domy towarowe. Potem wprowadzono salony i galerie. Czy następnym etapem będą świątynie i kaplice?
DRZWI. Wyjście, wejście. Przejście. Każde drzwi wydają inny odgłos. Zamykanie, otwieranie. Gdy ktoś je zamyka, wewnątrz zostaje cisza i pustka, którą wypełni nowa rzeczywistość. Gdy ktoś je otwiera, przynosi odgłosy z zewnątrz.
Jarosław Kajdański
