POLITYKA SMOGU. (Uwaga; tekst niepoprawny politycznie)… Wstyd, wstyd, wstyd (shame, Scham, стыд), swąd na każdym kroku – żyć się w tym kraju nie da. Polski smród wciska się wszędzie, jest go coraz więcej. Nie ma czym oddychać, umierają dzieci, matki, chorzy i starzy – wołamy ratunku! Niech nam z pomocą przyjdzie gaz z importu, w nim nadzieja… Polityka smogu skierowana jest wprost we właścicieli domów, którzy mają likwidować paleniska i wprowadzać termoizolację. KAS-y, PAS-y itp. już uzbroiły urzędy w listy firm, oferujących swoje antysmogowe usługi. Tak właściwie, to powinienem zatytułować ten felieton „Obwiniam władze województwa i miasto Kraków”. O m.in.: 1. Brak rzetelnej i pełnej informacji o źródłach i przyczynach zanieczyszczeń powietrza. 2. Poddanie się jednej narracji, stymulowanej szeroko zakrojoną kampanią, co prowadzi do propagandy i manipulacji, także przy podejmowaniu decyzji administracyjnych. 3. Nieudostępnianie danych dotyczących zanieczyszczeń przemysłowych, tworzących wysoką emisję, co nosi znamiona wybiórczej ochrony sprawców zanieczyszczeń. 4. Pomieszanie informacji, gdzie toksyczne spalanie śmieci i odpadów węglowych przepisano na zakaz palenia węglem, a nawet drewnem. 5. Nieuwzględnienie danych o możliwości wykorzystania elektrofiltrów na paleniska węglowe. 6. Brak działań na rzecz obniżenia cen gazu. 7. Brak podjęcia działań systemowych na rzecz uzdatniania węgla pn. błękitny węgiel. 8. Brak kompleksowych działań na rzecz intensywnej rozbudowy sieci MPEC, szczególnie w obrębach zabudowy jednorodzinnej, brak skutecznych starań o pozyskanie środków rządowych i unijnych w tym zakresie. 9. Skomasowaną, intensywną zabudowę korytarzy przewietrzających miasto, które naturalnie przebiegają wzdłuż cieków wodnych. (Uważam, że miasto w ramach walki ze smogiem powinno bronić mieszkańców przed zabudową nawet na drodze sądowej. Tymczasem prowadzi się politykę zagęszczania zabudowy, aby „oszczędzić na infrastrukturze”, ale efektem są wymierne korzyści dla inwestorów). 10. Kunktatorstwo przy procedowaniu i uchwalaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.
11. Pozoranctwo przy prowadzeniu konsultacji społecznych, których efektem jest z góry założony plan pod pretekstem przestrzegania zaleceń i procedur. 12. Niewykorzystanie potencjału krakowskich uczelni i placówek naukowych, lecz oddanie sprawy w ręce lobbystów i polityków. Smród bije z tego smogu!
PRZYZWYCZAJENIE. „Nieprzyzwyczajonym myślenie szkodzi” – zwykł mawiać nasz fizyk, którego inspirowaliśmy do różnych równie celnych bot motów. „Przyzwyczajenie jest drugą naturą człowieka” (Consuetudo altera natura est) – powtarzaliśmy na lekcjach łaciny. Wychowanie to kwestia wyuczania przyzwyczajeń, np. do używania noża i widelca, do czytania książek, do mycia rąk, do sprzątania i wietrzenia pokoju, do opuszczania deski klozetowej. A także do modlitwy, porannej kawy, telefonu do rodziców – całe życie, które też jest tylko kwestią przyzwyczajenia. Jesteśmy z niego co rusz wytrącani – zmianoholizmem, konsumeryzmem, wyścigiem szczurów. W dziurę, pustkę po dotychczasowych zwyczajach wciskane są nowe idee, mody, wmawiane są poprawności, a przede wszystkim towary, takie bez tradycji, bez kontynuacji, bez porównania, bez patyny – zawsze młode, tymczasowe, łatwo się psujące. Masowe substytuty i podróbki. W ten sposób działa koło zamachowe i napędowe globalnej produkcji, gdzie człowiek staje się tylko jej przedmiotem. Bez przeszłości i bez właściwości. Zamiast przyzwyczajenia ma być uzależnienie. Nieprzyzwyczajonym myślenie szkodzi. Życzę Państwu pomyślnych świąt Wielkanocnych!
Jarosław Kajdański
