JAK TO ZE SMOGIEM BYŁO. W listopadzie 2013 roku władze krakowskie i małopolskie podjęły uchwałę o zakazie palenia węglem. To była historyczna chwila. Po pięciu latach nie było w mieście domowych palenisk, czyli źródeł niskiej emisji. Ku zdumieniu władz i mieszkańców w 2018 roku smog nadal panował nad Krakowem.
W szkole wbijano nam do głów, że „węgiel to polskie złoto”, że kopalnie i stocznie to powód do narodowej dumy, więc ja tak łatwo węgla nie poddam, choć jako Polak już straciłem stocznie (nie chcę zadawać pytania, które być może pada gdzieś w Berlinie czy Moskwie – „a po co nam dostęp do morza?”).
PRZENIEŚĆ KRAKÓW W INNE MIEJSCE. Taka uchwała władz małopolskich i miejskich powinna zostać przyjęta, jako konsekwencja szeregu innych uchwał antysmogowych. Albo niech się te władze przeniosą w inne miejsce…
„Park Duchacki pokazał. że można współpracować – Prezydent, radni z PO i PiS. Da się, jak się chce :)” To jeden z wpisów na Facebooku. Udał nam się przykład, że niezgoda (narodowa) rujnuje, a obywatelska (ponadpartyjna) ZGODA BUDUJE – państwo, miasto, dzielnicę i Park Duchacki.
Po opublikowaniu w majowym nr. „W” przedruku znakomitego artykułu red. Zbigniewa Bartusia pt. „Skąd w nas tyle bezduszności?” – naszła mnie spóźniona refleksja. Artykuł korespondował m.in. z niezrozumiałym wyrokiem sądu na rodzinie Bajkowskich z Kurdwanowa (o czym pisaliśmy na bieżąco).
38,6 proc. – tyle wyniósł rekordowy poziom bezrobocia na poziomie powiatu w Polsce w styczniu 2013 br., w kwietniu spadło do 14 proc. Bezrobocie szczególnie dotyka młodzież, absolwentów, dla których nie ma miejsc na rynku pracy, a to co im się oferuje, to umowy śmieciowe za głodowe wynagrodzenie… Praca w Polsce stała się przywilejem – bez przywilejów, czyli bez świadczeń socjalnych.
W czasach nieustannych, często wymuszanych, kursów i szkoleń, mających na celu dostosowanie się do bez przerwy zmienianych zasad, wymogów, przepisów i procedur – mam parę pomysłów na zarobienie dodatkowych pieniędzy (m.in. na te szkolenia właśnie). Uprzedzam, że są to pomysły autorskie. Zdradzę tylko dwa.