16 lat pracy twórczej Danuty Perier–Berskiej, poetki z Kurdwanowa
11 tomików wierszy, trudna do policzenia ilość namalowanych obrazów, napisanych ikon i występów na wieczorkach poetyckich. – W ciągu tych 16 lat wiele się wydarzyło w moim życiu, poznałam mnóstwo ciekawych osób, nawiązały się nowe przyjaźnie, bo poezja to obdarowywanie innych – mówi DANUTA PERIER-BERSKA.
To znana krakowska poetka zrzeszona w Związku Literatów Polskich, malarka należąca do Stowarzyszenia Plastyków Ziemi Krakowskiej, autorka 13 tekstów do piosenek śpiewanych przez Niezależną Grupę Teatralną „PORFIRION”, osoba aktywnie działająca na rzecz propagowania poezji, szczególnie wśród młodzieży. Prywatnie osoba bardzo skromna i serdeczna.
Dorobek artystyczny
Od lat jej wiersze, mini opowiadania oraz recenzje tomików drukowane są m.in.: w „Gazecie Kulturalnej”, „Dworzaninie”, „Kurierze” Dzielnicy XI, jak również w kanadyjskiej prasie polonijnej „Polonez” oraz w Antologii Poezji Emigrantów (tom VIII). Zdobyła liczne nagrody i wyróżnienia w konkursach w kraju i za granicą, a wybór jej wierszy został przetłumaczony na język esperanto w tomiku pt. „Matenmango sur Venuso”.
Brała udział m.in. w: Warszawskiej Jesieni Poezji, Międzynarodowej Galicyjskiej Jesieni Literackiej, Międzynarodowym Listopadzie Poetyckim, Międzynarodowym Festiwalu Poetyckim „Maj nad Wilią i Wisłą” oraz Dniach Poezji w Broumvie.
Danutę Perier-Berską można posłuchać i spotkać na licznych wieczorkach poetyckich oraz spotkaniach autorskich. Szczególnie na terenie Podgórza, z akcentem na SABAS. Obecnie promuje swój najnowszy tomik pt. „W kolorze pomarańczy”.
Malowanie rozpoczęła niemal równolegle z pisaniem wierszy, od eksperymentów z kolorowymi abstrakcjami. Chciała sprawdzić się w innej dziedzinie sztuki. Nie do końca jednak czuła, że to jej droga. 5 lata temu poszła na kurs pisania ikon i odnalazła kolejną pasję, którą dzieli się z bliskimi.
Niezapowiedziany początek
Debiut poetycki Perier-Berskiej przypadł na rok 1999, kiedy była już dojrzałą osobą. Stało się to, jak sama określa, przez przypadek. Opublikowała wtedy wiersz zatytułowany „Aleja” w „Dzienniku Polskim”. – Nie przypuszczałam, że kiedykolwiek zajmę się pisaniem, gdyż wykształcenie mam techniczne – wspomina poetka. – Zmotywował mnie do tego mój mąż, który podczas naszych rozmów zauważył, że buduję ciekawe metafory i trafnie puentuję swoje wypowiedzi. Z kolei od krytyczki i poetki Anny Kajtochowej, która uczyła mnie techniki pisania, dowiedziałam się, że mam talent. Wszystko to dało mi energię do dalszego działania.
Nie da się żyć bez poezji
Obecnie Danuta Perier-Berska jest mocno zaangażowana w pracę twórczą. – Myślę, że na początku traktowałam ją zupełnie inaczej niż teraz. Były wiersze, bo były, bo one się rodziły… W tej chwili jest mi bardzo trudno żyć bez poezji. Jak nie mogę pisać, bo są takie okresy, to… to mój mąż najlepiej wie, co się wtedy dzieje – żartuje poetka.
Głównym motywem jej wierszy jest codzienność widziana oczami kobiety. Życie, które nas otacza, razem z jego dobrymi i złymi stronami. Autorka nie boi się poruszania przykrych tematów. – Poezja jest po to, aby się nią dzielić i dawać, żeby sprawiać innym trochę smutku, trochę radości – podsumowuje poetka.
Elżbieta Ćwik
fot. Agnieszka Dyrek
(promocja tomiku „W kolorze pomarańczy”,
Salon Artystyczny Beaty Anny Symołon
w Dworku Białoprądnickim, 18 maja br.)
Ikona Archanioł Michał. fot. archiwum prywatne Danuty Perier-Berskiej
Od redakcji:
Kapituła Nagrody w Dziedzinie Kultury Dzielnicy XI, na wniosek filii nr 9 Podgórskiej Biblioteki Publicznej przy ul. Halszki, przyznała Danucie Perier-Berskiej nagrodę w kategorii Osobowość Roku 2014 – Twórca. Gratulujemy! Wręczenie nagród odbędzie się 19 czerwca w piątek o godz. 18 w Młodzieżowym Domu Kultury
im. K.I. Gałczyńskiego przy ul. Beskidzkiej 30.
Single
spojrzenia mieli pełne czułości
dłonie gorące
uczucia trwonili jak pieniądze w kasynie
wygraną
zapijali winem
nad ranem
wracali do obowiązków
bez zobowiązań
Facebookowa
dzisiaj wnuczki
najczęściej spotykamy
na Facebooku
lubimy czytać co mają do powiedzenia
piętnastolatki ubrane
w piękne uśmiechy
wczoraj
rumieniłam się za jedną taką
sama lubię skracać myśl
ale żeby do tego stopnia!
w wyrazie „wpier***na”
ujęła stan swojego ducha
zatem jakiego ja mam użyć wyrazu
aby mój duch oddał to co czuję
w takiej chwili
* * *
nie martwię się o jutro
na razie ciągnę za sobą dzisiaj
idzie uczepione mojej spódnicy
i zadaje mnóstwo pytań
na które czasami brakuje mi odpowiedzi
w nocy kiedy zasnę
urośnie ono do rozmiarów jutra
rano gdy wstanę
będzie moim kolejnym nowo narodzonym
dzisiaj
[Wiersze z tomiku „W kolorze pomarańczy”]
Dodaj komentarz